vrijdag 11 juli, Beitostolen

Bijtijds vertrokken uit Trondheim, na de toltunnels weer op de E6 aanbeland, we sukkelen met 70 km per uur verder, als we dat al halen met campers onderweg. Het begin van de route is eigenlijk wat saai, misschien zijn we verwend. Glooiend gebied, veel bomen, dorpjes, rivier. Ontzettend veel verschillende mossen tussen de bomen en rotsen. We gaan over op de 51 en het landschap verandert, we komen door twee natuurreservaten elk met een eigen karakter. Hoogvlaktes, echt hoog, uitgestrekte vlaktes met nauwelijks bomen, die er zijn zijn klein. Hoge bergen met sneeuw, wij bevinden ons op sneeuwhoogte. Veel zwerfkeien, smeltend ijs, plassen in verschillende formaten. Een blauwe lucht met wat witte wolken en ruim uitzicht, genieten! Het fototoestel maakt overuren. Deze keer komen we overal schapen tegen. Vrijwel overal lopen ze los en kunnen ze gewoon de weg op. Wel borden gezien met daarop elanden en herten of iets, lager koeien. Die elanden en herten zoeken waarschijnlijk ergens de schaduw op, want wij zien ze niet terwijl je toch alles wat beweegt op zo'n vlakte ziet. Doet me eraan denken dat we nog ergens een beestje zagen oversteken, ik zei dat lijkt wel een hamster. Blijkt inderdaad zoiets te zijn.
In Otta gestopt, er was kennelijk iet te doen. Kleine markt met regionale lekkernijen: kaas, worst en drank en iets met homeopatische middelen. Volop drukte rondom een muziektent, waar men in afwachting was van een optreden om 1 uur 's middags. Een half uur later nog steeds geen band, maar wel, een groeiend aantal mensen. Dat moest iets bijzonders worden toch? Wij ergens in een winkelcentrum koffie gedronken (vies...) terug, de band was begonnen. Een mix van andre hazes achtige muziek, daarna meer western country, houden ze toch wel, van hier. 2 uur 's middags, bloedheet, de betonnen dansvloer (het plaatselijke plein) voor het podium is vol, propvol, stijldansende mensen. Geen wedstrijd oid, nee, gewoon omdat dat hier zo gaat. Geen mens die los danst. Iedereen gaat los.
Wij komen na de tweede hoogvlakte aan in Beitostolen, een populair ski oord. Worden in het hotel ontvangen door een naar later blijkt poolse dame die in spanje tegen een nederlandse man is aangelopen en nu hier woont. Ook in de zomer is het hier druk. Het langlaufen doen ze hier in de zomer op wieltjes (nemen ze dezelfde weg voor als de fietsers, motorrijders, caravans etc). Leuk restaurant getroffen op aanraden vannonze gastvrouw Kaffeen geheten, waar Frank ook nog een echte irish coffee krijgt. Prijs vergelijkbaar met NL.
Wat we nog meekrijgen, de noren moeten veel belasting betalen om hun infrastructuur te bekostigen, 3000 euro pj plus accijns op de brandstof - prijs gelijk aan nl en betalen op tolwegen. Auto's zijn duur, en de kans op beschadiging door steenslag groot (extra risico in de winter, ligt zo je ruit eruit met temperaturen tot -30 graden).

Zo meteen naar Oslo, 250 km, kan volgens zeggen zo maar 5 uur of meer duren over deze weg.